Kościół parafialny pw. Imienia Maryi w Bączalu Dolnym
+ bogata galeria zdjęć oraz materiał video
+ bogata galeria zdjęć oraz materiał video
Obecny kościół parafialny jest trzecią świątynią stojącą na tym miejscu od 1348, czyli momentu erygowania parafii w Bączalu Dolnym.
Został zaprojektowany pomiędzy 1941 a 1946 r. przez lwowskiego architekta mgra inż. arch. Eustachego Chmielewskiego - tworzącego
w dobie późnego historyzmu i modernizmu, który przed II wojną światową piastował stanowisko Dyrektora Departamentu Budownictwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, projektanta pierwszego wieżowca wybudowanego w II Rzeczpospolitej, członka SARP.
W lecie 1957 roku ówczesny biskup przemyski Franciszek Barda symbolicznie wmurował kamień węgielny pod budowę nowego kościoła. Budynek kościoła został wzniesiony w latach 1957-1959 dzięki staraniom księdza prałata Stanisława Czernieca, który kontynuował prace rozpoczęte przez swojego poprzednika ks. Floriana Zająca (proboszcza w Bączalu Dolnym w latach 1939-1948, "kapłana wyklętego").
Poświęcenia w dniu 4 października 1959 roku dokonał ksiądz biskup Wojciech Tomaka, a następnie ksiądz biskup Stanisław Jakiel uroczyście konsekrował świątynię w Roku Jubileuszowym 1000-lecia chrztu Polski (1966) - Millenium chrztu Polski.
Uznaje się, że świątynia została wybudowana w historyzującym polskim stylu narodowym, a konkretnie w bardzo rzadko spotykanym na terenie południowej Polski dojrzałym stylu swojskim z modernistycznymi naleciałościami. Większość wyposażenie kościoła pochodzi z lat jego budowy, jednakże tkankę zabytkową świątyni tworzą m.in.: obraz Matki Bożej Bączalskiej - uważany za cudowny, z około 1630 roku, barokowe obrazy: św. Mikołaja i św. Antoniego Padewskiego z około 1670 (w ołtarzach bocznych), monumentalny krucyfiks sprzed 1721, ambona o bogatej dekoracji snycerskiej wykonana przez rzeźbiarza Józefa Koczapskiego po zakończeniu Soboru Watykańskiego II, wotywny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Matki Bożej Mlecznej) z II poł. XIX wieku, drewniana i polichromowana figura pasyjna Chrystusa w Grobie z 1859 roku (eksponowana w czasie Triduum Paschalnego) oraz organy z 1879 roku wykonane przez Tomasza Falla w pracowni organmistrzowskiej i przy współudziale Stanisława Janika z Krosna, zamknięte w klasycznym prospekcie wiedeńskim.
Dzięki harmonijnej bryle, bogatemu wystrojowi wnętrza, wielobarwnym polichromiom namalowanym w 1969 roku przez krakowskiego malarza Aleksandra Trojkowicza i ozdobnym, nacechowanym artyzmem witrażom, które zaprojektował Zygmunt Czyż - będący jednym z czołowych przedstawicieli polskiej sztuki Nowej Figuracji (uczeń profesora Taranczewskiego); jest jednym z najcenniejszych obiektów sakralnych w powiecie jasielskim. Malowniczość kościoła oraz jego niepowtarzalna architektura sprawiają, że jest często uwieczniany na fotografiach, rysunkach, broszurach i ilustracjach.
Został zaprojektowany pomiędzy 1941 a 1946 r. przez lwowskiego architekta mgra inż. arch. Eustachego Chmielewskiego - tworzącego
w dobie późnego historyzmu i modernizmu, który przed II wojną światową piastował stanowisko Dyrektora Departamentu Budownictwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, projektanta pierwszego wieżowca wybudowanego w II Rzeczpospolitej, członka SARP.
W lecie 1957 roku ówczesny biskup przemyski Franciszek Barda symbolicznie wmurował kamień węgielny pod budowę nowego kościoła. Budynek kościoła został wzniesiony w latach 1957-1959 dzięki staraniom księdza prałata Stanisława Czernieca, który kontynuował prace rozpoczęte przez swojego poprzednika ks. Floriana Zająca (proboszcza w Bączalu Dolnym w latach 1939-1948, "kapłana wyklętego").
Poświęcenia w dniu 4 października 1959 roku dokonał ksiądz biskup Wojciech Tomaka, a następnie ksiądz biskup Stanisław Jakiel uroczyście konsekrował świątynię w Roku Jubileuszowym 1000-lecia chrztu Polski (1966) - Millenium chrztu Polski.
Uznaje się, że świątynia została wybudowana w historyzującym polskim stylu narodowym, a konkretnie w bardzo rzadko spotykanym na terenie południowej Polski dojrzałym stylu swojskim z modernistycznymi naleciałościami. Większość wyposażenie kościoła pochodzi z lat jego budowy, jednakże tkankę zabytkową świątyni tworzą m.in.: obraz Matki Bożej Bączalskiej - uważany za cudowny, z około 1630 roku, barokowe obrazy: św. Mikołaja i św. Antoniego Padewskiego z około 1670 (w ołtarzach bocznych), monumentalny krucyfiks sprzed 1721, ambona o bogatej dekoracji snycerskiej wykonana przez rzeźbiarza Józefa Koczapskiego po zakończeniu Soboru Watykańskiego II, wotywny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Matki Bożej Mlecznej) z II poł. XIX wieku, drewniana i polichromowana figura pasyjna Chrystusa w Grobie z 1859 roku (eksponowana w czasie Triduum Paschalnego) oraz organy z 1879 roku wykonane przez Tomasza Falla w pracowni organmistrzowskiej i przy współudziale Stanisława Janika z Krosna, zamknięte w klasycznym prospekcie wiedeńskim.
Dzięki harmonijnej bryle, bogatemu wystrojowi wnętrza, wielobarwnym polichromiom namalowanym w 1969 roku przez krakowskiego malarza Aleksandra Trojkowicza i ozdobnym, nacechowanym artyzmem witrażom, które zaprojektował Zygmunt Czyż - będący jednym z czołowych przedstawicieli polskiej sztuki Nowej Figuracji (uczeń profesora Taranczewskiego); jest jednym z najcenniejszych obiektów sakralnych w powiecie jasielskim. Malowniczość kościoła oraz jego niepowtarzalna architektura sprawiają, że jest często uwieczniany na fotografiach, rysunkach, broszurach i ilustracjach.
|
Widok zewnętrzny
|
Wnętrze
|
|
|
Z lotu ptaka (materiał filmowy z wykorzystaniem drona)
Zwiedzaj także za pomocą wirtualnego spaceru
(panoramy sferyczne 360°)
(panoramy sferyczne 360°)
